Santiago dagje Finestère

Donderdag 30 april.

De laatste etappe met de bus naar Finestère. Gunther heeft het voorstel om vandaag naar het werkelijke eindpunt te gaan. Alleen dat gaan we lopend niet redden. Het is ruim 100 km verder en ligt aan de kust. De hele voettocht van Sevilla naar Santiago is het tegen onze principes geweest om met de bus te gaan. Je bent een peregrino en dan ga je het avontuur iedere dag aan. Oké,  na een uitgebreid ontbijt in de hospideria Sant Martin, lopen we naar het busstation. Het regent licht. We vertrekken om 10.00 uur richting Finestère om daar drie uur later aan te komen. Ha,ha. Gunther dacht dat het een busrit zou zijn van ongeveer twee uur. Wij zouden dat echt niet hebben bedacht. Ach, we zijn een dagje 'van' de straat.  Inmiddels is het ' hondenweer'.  De regen valt met bakken naar beneden, het uitzicht is belabberd en het waait. In Finestère aangekomen gaan we eerst aan de koffie en besluiten om toch naar de Cap de Finestère te lopen. Het is maar 3 km. omhoog lopen over de weg. Ik ben de enige die de regenbroek heeft meegenomen, totaal geen overbodige luxe deze keer. In de stromende regen, wat alleen maar erger wordt naarmate we hoger gaan lopen, zo ook de nevel en de wind. We lijken echt wel gek! Bizar,we zien niets en volgen één man, Gunther, die het vandaag in zijn (Sorry) kop heeft gehaald om nog éénmaal de Cap te willen zien. Nou ja zien! We zien helemaal niets, behalve nevel. Inmiddels is iedereen zeik en zeiknat. Een schrale troost we zijn niet de enigen die zonodig de Cap willen bezoeken. Boven aan de Cap zie ik in de nevel een peregrino paal waarop 0.00 km staat.

Trots gaat Gunther hier bij staan en natuurlijk leggen we het vast op de 'plaat'. Nog enige meters lopen we door tot aan de vuurtoren, maar keren daar snel om. De wind doet zijn uiterste best om ons van de Cap af te blazen. Er is verder niets te zien dan nevel. Ha,ha. Helemaal gestoord zijn we vandaag. We lopen de 3 km voor de wind terug en duiken een restaurant in. Als 'verzopen katten' nemen we bezit van het restaurant. We laten ons de vissoep heerlijk smaken. Rond vijf uur gaan we met de bus terug. We voelen ons nu echte dagtoeristen die een dagje Finestère hebben geboekt. Onze reisleider, Gunther, is trots dat hij ons dit stukje van de camino heeft kunnen laten zien. We maken er nog vele grapjes over. Terug in de bus proberen we nog zoveel als mogelijk van de mooie rotskust met zijn vele kleine visdorpjes en baaitjes op te vangen. Helaas na de copieuze maaltijd lukt het niet helemaal om de oogjes open te houden. Terug in Santiago nemen we 's avonds afscheid van elkaar. Het is voorbij. Ieder gaat zijns weeg. Ook voor ons is de tocht voorbij. Vanuit een zeer regenachtig Santiago bereiden we ons voor op de terugreis naar Holland. We verwachten thuis dat de tulpenvelden nog volop in bloei staan.