12. Aljucèn-Alcuescar 20 km.

Zondag 29 maart, etappe 12.

Na een kort nachtje, de zomertijd is ingegaan, zijn we al vroeg op pad. Het is nog erg fris. De zon moet nog opkomen, maar als hij dan opkomt is het prachtig. We wandelen door een nationaal park waar vele grote keien liggen en waar de oude opgestapelde muurtjes zich langs het zandpad kronkelen.

De vogels zingen hun mooiste lied, vooral de leeuwerikken en de hop laat zich veel horen. Regelmatig worden we opgeschrikt door fietsers. Het is zondag en dat betekent; mountainbike dag. Het zandpak kronkelt zich 15 km lang door het glooiende landschap. De gele brem staat in bloei en ruikt heerlijk. De bewoners uit de regio zijn hier op zoek naar paddestoelen. Een delicatesse vertellen ze ons.

De sinasappelkweker laat ons zijn sappige sinasappels proeven. Wat is het leven van een peregrino toch mooi. Nou ja, dat zeg ik wel en dat komt omdat ik de herberg alweer achter me heb gelaten. Slapen in een herberg, wij zullen er nooit aan wennen. Ze zijn of heel groot of heel klein. Ze zijn mooi of smoezelig. Ze hebben sfeer, een kleurrijke aankleding, een ingerichte woonkamer en een keuken waar je kunt koken. Of, smoezelig tot smerig!  ik trek mijn neus al op! Bij binnenkomst in een herberg is het er meestal bokkoud, het ziet er kil uit, nergens verwarmig en de slaapvertrekken zijn vreseljk. De bedden staan op elkaar gepropt, gestapeld en bij de eerste aanblik is de 'ligkuil' al zichtbaar. De onderlakens zijn zelden schoon, bijna altijd heeft er wel iemand voor jou erop geslapen. Het kussen idemdito. Het gebruik van een eigen meegebrachte slaapzak is absoluut noodzakelijk. De ruimte in de slaapvertrekken is krap, je kunt " je kont er niet keren". De muren zijn poreus, de zweetstank van je mede peregrinos dringt door tot in je slaapzak en last but not least. De Mattheus Passion heb ik de laatste dagen al in verschillende ouvertures gehoord. Ha,ha. Wat doe je dan in een herberg? Overleven! En dat lukt. De gezelligheid van de medeperegrinos doet je de 'ellende' snel vergeten. Je stopt s'nachts je oren vol met de oordoppen, kruipt diep in je slaapzak, zodat het kriebelend ongedierte uit de dekens hun weg naar jou schone lijf niet snel kunnen vinden. Buenos Dia. Het wordt altijd weer ochtend.

We zijn nu in een klooster aangekomen en daar is het slapen gratis. Wat een Uitdaging! Niets anders aan slaapgelegenheid in de omgeving te vinden. De overnachting is Spartaans te noemen. Een koude douche, een mega grote koude slaapzaal die zich inmiddels met vele peregrinos vult. Oude bedden met een schuimrubberen matras. Die hadden bij ons Rataplan nog niet gehaald. Ik denk dat ik het beste bed heb uitgezocht? De ligkuil voegt zich naar mijn lijf en het kussen ruikt als de brem die in bloei staat.

Helaas heb ik de Messe niet kunnen volgen en ook het eten met de monniken slaan we over. Om 21.00 moeten we binnen zijn. Tot zo lang blijven wij buiten van het heerlijke voorjaars zonnetje genieten. Adios.