10. Torremegía- Mérida 15 km.

Vrijdag 27 maart, etappe 10.
Als we rond 8.00 naar buiten kijken hangt er een dikke nevel. We kleden ons warm aan en gaan op pad. Iedereen is al vertrokken en wij sluiten als laatste de zware deur van het Palacio. Vandaag een korte etappe van 15 km. We besluiten om rustig te gaan wandelen en ons door niemand te laten opjagen. Als je met meerdere peregrinos in een herberg  verblijft, ontkom je er niet aan, dat de route die nog moet worden afgelegd wordt besproken. De éne persoon knipt en plakt diverse etappes aan elkaar om de deadline te halen die ze met zichzelf heeft afgesproken. Anderen hebben zich voorgenomen om minimaal 30 km per dag of  meer te lopen, anders gaat het niet lukken qua tijd. Ze hebben bijvoorbeeld 4 weken vakantie en thuis al uitgestippeld dat 1000 km haalbaar kan zijn. Sommige personen zijn echt bloedfanatiek. Ze liggen voor 21.00 op bed en tussen 6.00 en 7.00 uur 's morgens zijn ze reeds op pad. Dan wij, heerlijk relaxed, 's avonds een wijntje met een aantal peregrinos die er ook niet vies van zijn. We bespreken de belevenissen van de afgelopen dag en we proberen elkaar te overteffen in de beleefde avonturen van die dag. We zijn echte beginnelingen vergeleken met onze mede peregrinos. Zij hebben er al meerdere gelopen en kunnen je precies vertellen wanneer welke pijntjes gaan optreden! Zoals blaren na 14 dagen, knieën die het niet meer gaan doen, onwillige spieren, slap in het vel gaan zitten omdat er geen eten langs de route is te vinden. Ik denk " jullie kletsen maar, mij krijgen jullie niet gek"."
We zullen doorgaan, met de stootkracht van de milde kracht
om door te gaan in de sprakeloze nacht.
We zullen doorgaan, we zullen doorgan todat we samen zijn.  Aldus Ramses Shaffy.

Zo vervolgen wij vandaag onze weg. Het is een route die hoofdzakelijk tussen twee wegen doorloopt. Af en toe lopen we op de oude weg en de meeste stukken zijn onverhard. Gelukkig ook vandaag mogen we nog een wateroversteek droog proberen te nemen. De omgeving is weids en af  en toe druivenvelden. We lopen de stad Mérida binnen over een oude historische brug met 60 arcaden en ruim 700 m lang. Het idee dat hier de karren van de Romeinen overheen gedenderd zijn in de 1e eeuw na chr. is magistraal te noemen. We blijven even mijmeren op de brug en door een oude poort komen we de stad binnen. Meteen veel drukte om ons heen en veel toeristen te zien. Deze stad bevat vele historische Romeinse monumenten. Het is zeker de moeite waard om hier langer te blijven.

Het heeft een prachtig oud Romeins theater, een Romeins aquaduct, los Milagros, een museum met inmens grote mozaïkstukken en niet te vergeten de gezellige pleinen. Als we ons hotel hebben gevonden  gaan we snel de stad in. We kennen het nog van twee jaar geleden toen we hier met de fiets waren. Het weer is prachtig geworden. De eerste zonnige dag. We zitten al snel op het terras en genieten van het voorjaars zonnetje. Tegen de avond is het op het plein 'd Espagna een drukte van belang. De bewoners genieten met hun gezinnen van de zomerse avond. Kinderen krioelen rondom de tafeltjes en ons biertje is niet veilig. De ballen vliegen in het rond en niemand die tegen de kinderen zegt "hier niet spelen, maar daar".  Twee oude mensen, voor ons aan een tafeltje, hebben de rug naar de gezellige drukte gekeerd. Het doet komisch aan. Wij komen ogen tekort. De meeste kinderen gaan gekleeed in warme majos met daaroverheen een korte katoenen broek of zeer klassiek. Een geplooid rokje, blousje en majo. De ouders genieten met vrienden van hun pintje en de zomerse avond. We ontmoeten zowaar nog onze zweedse peregrino Hans. Gezelligheid kent geen tijd. Morgen weer een korte etappe. Dat is goed voor de voeten die we zeker blijven verwennen.