Zaterdag 28 maart, etappe 11.
Het is een stralende dag, de lucht strak blauw en we lopen al direct in de korte broek en T-shirt. De zon zal wel erg van ons schriken want de "witte melkflessen" van ons zijn oogverblindend. Niemand kent ons hier, dus het is relaxed lopen. We smeren ons dik in met zonnebrand en gaan genieten van deze zonnige dag. We verlaten de stad langs het aquaduct.
Eerst lopen we ruim 7 km over de weg, niet echt leuk te noemen. Gelukkig gaan we van het verharde pad af, nadat we het stuwmeer van Proserpina zijn gepasseerd. Dit meer verzorgde in de Romeinse tijd al het drinkwater voor de inwoners van Mérida. We lopen door een prachtig stuk glooiend groen landschap omgeven door steeneiken. Het lijkt wel een park. Over het zandpad kronkelt de route zich naar Aljucén. We pauzeren nog even. Wat een rust hier om ons heen alleen de vogels hoor je fluiten.
De Iberische varkens met hun jongen wentelen zich lekker door de natte modder. Dat is vast erg lekker als het warm wordt. Het is vandaag onze eerste echte warme wandeldag. Gisteren toch een beetje verbrand, te enthousiast onze gevoelige huid bloot gesteld aan de spaanse zon. In Aljucén aangekomen gaan we in de bar op de hoek, van doorgaande straat, ons eerste bakkie koffie gebruiken. Er was weer niets onderweg. El señor wijst ons de weg naar de herberg. De hospitallera wacht ons al op. In de sobere herberg is plaats voor iedereen. We krijgen een krappe driepersoonskamer tot onze beschikking. Het wordt al snel druk in de herberg met peregrinos. Na een douche en de was te hebben gedaan, gaan we terug naar de bar en laten ons verrassen. De kok heeft lekker gekookt. Voor €7.50 smaakte de specialiteiten van het huis heerlijk. Ook de dorpsbewoners zijn hier in grote getale aanwezig en luidkeels, zeg maar schreeuwen, wij horen hun verhitte verhalen aan. Gelukig is mijn spaans een poco!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten