Vrijdag 20 maart. 3e etappe.
Vandaag een lange wandeldag. Oeps, dat wordt afzien zoveel kilometers hebben we nog niet gemaakt.Op de kamer nuttigen we een ontbijt. Nou ja, noem het snoepgoed. Een paar cakejes en wat yogurt, daar gaan we mee starten. In het café nemen we nog een kop koffie. Zo, nu moet het gaan lukken. Jammer dat we deze mooie overnachtingsplek gaan verlaten. We wandelen het langgerekte dorp uit wat rond half negen nog stil en verlaten is.
De eerste 17km lopen we langs een rustige N-weg.
Dat is wel erg saai, maar aan beide kanten van de weg zijn uitgestrekte landerijen met veel bomen. Doet men nog een poging om de gekapte bomen te verbranden.
De vogels zingen hun lied en wij proberen hun deuntje te onthouden. Helaas worden we afgeleid door twee verliefde pelgims. We hebben ze al in de eerste hut ontmoet. Een 'belegen Italiaan met bierbuikje' en een jonge blonde uit de Baltische staten hebben elkaar gevonden. Ze kunnen niet van elkaar afblijven. Op de weg, gelukkig weinig verkeer, knuffelen ze elkaar en is de wereld even helemaal van hen. Oh,wat romantisch. Zij straalt en laat haar blonde haren nog eens wapperen. Ze vervolgen hun weg en blijven niet ver voor ons lopen. Haar tempo ligt wel te hoog voor hem. Hij moet er stevig de pas in houden om haar te kunnen volgen. Misschien doet hij dat ook wel expres want 'het ziet er strak uit Arie'! Af en toe stopt ze, wacht tot hij weer bij haar is en vervolgens lopen ze hand in hand verder. Jammer, we raken ze kwijt. Ze vinden een piknickplekje en wij lopen door. Na ongeveer 14 km komen we de volgende twee pelgrims tegen, de Amerikaanse dames, allebei stevig in het vel en de rugzakken zijn niet al te groot. De ene dame wil graag een praatje maken. Ze vertelt dat het gezellig was in de herberg en ze heerlijk hebben geslapen, geen lawaa! Wij denken 'veel plezier in de hut als je ons maar niet uinodigt'. Eindelijk, na 17 km slaan we af het national park 'Sierra del Norte ' in. Hier zullen we ruim 11km doorheen lopen. We rusten uit, eten wat en halen de voeten uit de schoenen. Die willen tenslotte ook wel wat zien! Nadat we de voeten terug in de schoenen hebben geduwd vervolgen we ons pad. Een prachtig gebied doorkruisen we. Het park heeft een diversiteit aan bomen o.a. kurkeiken, steeneiken,
eucalyptusbomen en dennenbomen. Het park is heuvelachtig en heeft brede paden die gelukkig veel grint bevatten. Prachtige stenen liggen er aan de zijkant van het pad, waar soms ook 'steenmannetjes' van zijn gemaakt. Erg verleidelijk om een kleins steentje mee te nemen. Toch maar laten liggen genoeg kilo's in de rugzak. Gisterenavond heeft het flink geregend en ook voor vandaag is veel regen voorspeld. Niets van dat, het is bewolkt en af en toe probeert de zon door het dikke wolkendek te komen. Volgens het routeboekje leven hier ook herten. Wij zien alleen een dood hert waar de roofvogels zich tegoed aan hebben gedaan, alleen de staart en een poot bevatten nog huid verder alleen nog bot. Wij kuieren voort en negeren de pijntjes aan de schouders en prijzen onze voeten. Vlak voor het einde van de etappe moeten we nog stevig klimmen, boven gekomen is een weids uitzicht ons cadeau. We dalen af naar het dorp. De Iberische varkens verwelkomen ons, uit hun kelen klinken schorre krakende geluiden. Aangekomen in het dorp is het nog even zoeken naar ons verblijf. Casa Cochina is een klein hostal die we gisteren hebben
gereserveerd. We krijgen een tweepersooonskamer. Pfff.. rugzak af,schoenen uit en op naar de warme douche. Helaas el señor was vergeten de warm waterknop om te zetten. Snel aankleden en gaan genieten van een heerlijk menu del dia. Vandaag patates en calamares. Buiten is het inmiddels gaan regenen en onweersbuien vergezellen het. De stroom valt regelmatig uit. Wat hebben wij een geluk gehad. Morgen zien we verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten