9. Villafranca de los Barros -Torremegía 27 km.

Donderdag 26 maart, etappe 9.

Vanmorgen 7.00 onze Schotse peregrino, die een kamer voor ons heeft met een open verbinding naar onze kamer, stopt zijn orkest. Nou orkest zeg maar rustig dat hij alle Iberische zwijnen vannacht heeft uitgenodigd. Al knorrend, rochelend, pruttelend, zuchtend, pufffend worden deze aria's tussen zijn ademnood door herhaald. Mijn oordoppen functioneren niet optimaal, echter dat ligt aan mij, want ik wil eigenlijk niets missen! Gisterenavond heeft hij besloten om niet meer verder te gaan. To heavy!!Hij gaat naar Salamanca om de Spaanse taal te leren. Zo hier eindigt mijn Schotse story. Vanmorgen aan het ontbijt heeft hij al zijn peregrinospullen in de aanbieding gedaan. Jammer onze rugzak is vol. Ik weet niet wie hij ontmoet in Salamanca maar ik hoop dat hij daar een douche neemt, want nu kon hij daar geen gebruik van maken! Hij kwam of klem te zitten tussen de douchedeuren of eenmaal in de badkuip was hij daar niet meer zelfstandig uit gekomen.
Na ons heerlijke ontbijt met geroosterd brood en sap stappen we met de overige peregrinos, het zijn er 12, de weide wereld weer in. Vandaag wandelen we 27 km lang alleen maar door wijnvelden. Nu kale geploegde vlakten vol met korte stompjes van wijnstokken. Alleen maar wijnstokken en verder een ongekende weidsheid met één lange glooiende weg waar echt geen einde aan komt. De wind blaast om onze oren en het blijft de gehele dag koud.

We ontmoeten onze mede peregrinos met regelmaat. Iedereen stapt stevig door, maar tijdens korte stops, die we op stenen langs de weg doorbrengen, passeren we elkaar. We maken soms  even een praatje en zetten de blik weer op oneindig. Als we in het dorp komen,wat we al kilometers van ver steeds zien, wandelen we naar de mooiste albergue van de plaats. De Palacio de las Lastras. Een oud gebouw uit de 15e eeuw wat is verbouwd tot een redelijk luxe herberg.

We nemen een tweepersoonskamer waar we eindelijk onze moeie voeten uit de schoenen kunnen halen. Tsss.. Wat een verademing. Gelukkig gebruiken we veel gehwol zodat de sokken niet 'ruiken'. Het was een lange wandeling en alle peregrinos ontmoeten we weer in de Palacio. Iedereen is toe aan een beetje verwennerij. We kunnen er dineren en ontbijten, daar wordt het lijf heel blij van. Morgen een korte wandeling naar Merida, waar we gaan genieten van de Romeinse cultuur.