Zaterdag 21Maart, etappe 4.
De lente is officieel begonnen, maar hier in het zuiden van Spanje zijn de moessonregens losgebarsten. Het begint laat in de middag en gaat gepaard met onweer.
Vanmorgen als het licht door de rolluiken zijn weg zoekt is het droog. Na de lange tocht van gisteren hebben mijn benen een onrustige nacht gehad. Ze zijn blij als ik de voeten weer in de sokken stop die, gevuld met speciale gehwol, weer heerlijk aanvoelen. Het grote voordeel van gehwolcrème is dat je zo in je sokken glijdt, je voeten aanvoelen als supergezonde voeten, de pijntjes spontaan verdwijnen (doping!) en je de sokken eens in de vijf dagen hoeft te wassen. De crème gekregen van een enthousiaste wandelaar. Hij wandelt alle dagen met me mee! George is het ook gaan gebruiken en nu hebben we allebei aangenaam geurende sokken als deze uit de schoenen komen. Ik ga het ook gebruiken voor mijn pijnlijke schouders, die protesteren nog omdat ze niet blij zijn met de alles wat ik in de rugzak heb gestopt. Voor vandaag weer genoeg eten en drinken bij ons. Tot nu toe zijn we niets tegengekomen onderweg en vandaag is dit ook het geval. Als we het stille dorp
verlaten hangt er in de heuvels nog nevel. Het weer voelt klam aan. Uit het dorp passeren we de stierenvechters arena. Stierengevechten worden hier in de zomer nog steeds gehouden. De stieren worden nu gefokt op speciale boerderijen diep in het land en klaargestoomd voor het 'barre gevecht' met de torreador. Vandaag wandelen we ook door het national park ' Sierra del Norte'. In het park zijn grote varkensbedrijven met de Iberische zwarte varkens. We denken dat het houden van deze varkens een goed inkomen geeft. We passeren een prachtige villa. Deze wordt bewaakt door een aantal flinke honden.
George heeft zijn dazer in de aanslag. Luid blaffend laten ze wel merken dat we niet erg welkom zijn. Een grote geitenkudde passeert ons en wij banen ons een weg tussen hun door. Het is hier flink heuvelachtig en af en toe hebben we een stevig klimmetje. Ook in de beekjes stroomt voldoende water om ons met de nodige lenigheid er droog over te laten komen. Het blijft een 'uitdaging' om eerst te kijken waar kan ik het beste oversteken en dan om droog over de glibberige stenen te komen. Je snapt niet waarom ze voor de pelgrims geen mooie bruggetjes maken. Het geeft je zoveel minder stress en veel plezier bij het oversteken!Gelukkig bieden de stokken voor de pensionistas houvast. Na bijna drie en half uur wandelen door het prachtige park komen we aan in Real de Jarra.
We zijn het dorp nog niet binnen gewandeld of de eerste herberg, links van de weg, heeft zijn deuren al geopend. Buiten op de trappengalerei staat de Franse dame die mijn eerste nachtrust behoorlijk heeft verstoord. Wat een geluk dat zij zich laat zien, we groeten haar hartelijk en denken 'een snurker minder' brr. Bij de volgende herberg worden we al opgewacht door een vriendelijke señorita. We aarzelen even, maar ze nodigt ons uit om haar kamers te bekijken. Kijken kan geen kwaad. Laat nu de beste tweepersoonskamer al bezet zijn door een zeer corpulente heer. En wij denken dat we de eerste zijn. Er blijven vierpersoonskamers over. Non,non, maar de señorita heeft een verrassing voor ons. Op de begane grond is een driepersoonskamer alleen voor ons. Dat wordt 'm. We sluiten de deal voor € 20.
We hebben de hele middag nog voor ons. Heerlijk. Lekker lezen, dwalen door het witte dorpje en genieten van de vino tinto. De zon breekt zowaar even door en we nestelen ons op het dakterras alwaar we nog even wegsoezen.
Morgen verlaten we de provincie Andalusie met zijn witte dorpjes en wandelen we de Extremadura in. Een provincie zo groot als Zwitserland. Inmiddels is de lucht weer grijs en regent het pijpenstelen.
Aldus naar waarheid opgetekend, Sr George Steenvoorde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten