Maandag 6 april, etappe 20.
Als we in de kantine van de kleine herberg komen is er nog niemand. Zijn ze ons vergeten? Ik klim over de hoge bar en kijk of er misschien iets te vinden is. Als ik alleen wat glazen kan vinden gaat de achterdeur open en verschijnt el señor. Hij kijkt verbaast als hij mijn koppie boven de bar uitziet komen. Enfin, ik klim weer over de bar en gedraag me als een nette gast. We krijgen geroosterd brood en hij vraagt of we koffie willen. Natuurlijk. Hij pakt een koffiepot die al op de bar staat. Wij roepen nee, oude koffie willen we niet. Hij zegt even opwarmen, maar wij willen verse koffie. Uiteindelijk krijgen we verse koffie. We gaan op pad. We trekken nog wat geld uit de automaat en vinden snel ons pad. Een prachtig Oud Romeinspad strekt zich voor ons uit. Het pad klimt gestaag omhoog. Langs het oude pad zien we met enige regelmaat de mijlpalen, waarvan er 200 zijn gedocumenteerd.
Ook langs het pad vele oude gestapelde oude stenenmuren. Vandaag komen we door een drietal dorpjes en daar is ook een bar/ café volgens het routeboekje. We hebben geen eten en weinig drinken meegenomen. Als we in het eerste kleine gehucht aankomen, 84 bewoners, is de bar dicht.
Tjonge, voor aankomst in het dorp staan schreeuwerige reclameborden die aankondigen; ' obierta todo dia'. Vandaag niet. We nemen plaats op de terrasstoelen van de bar en rusten even uit. We horen, toet,toe,toet, ah, wie komt ons bevoorraden? De auto die verschijnt stopt bij de bar en als De deuren zich openen komt allerlei lekkernij ons tegemoet. Hij probeert van alles aan ons te slijten, worsten cakejes, chocolade cola etc. We slaan wat lekkernijen in. Ondertussen verzamelen zich om ons heen diverse dorppelingen en opnieuw horen wij het bekende toet,toet, geluid. Nu verschijnt de bakker. Hoeveel geluk kan een mens hebben! We vervolgen ons pad. In het tweede dorp hebben we na 21km lopen meer geluk. El bar peregrinos is open. We eten daar een lekkere bocadilla con queso y jamon. Als ik gebruik maak van de toilet is er geen toiletpapier, geen water en opgedroogd zeep. Tja, el señor zal hebben gedacht, 'al die peregrinos die langskomen beroven me van mijn toiletpapier. Ik stop ermee' ! Enfin, we hebben nog 11 km te gaan. Het is inmiddels flink warm geworden en de route die we nog gaan is over de weg. We wandelen inmiddels over een plateau met heel veel kanjers van rotsblokken. Het lijken de hunnebedden in het groot. De omgeving blijft weids en onze voeten gaan steeds meer protesteren. Ze gaan branden en zijn vermoeid. We nemen van de omgeving niet zoveel meer waar. Als een boer onder zijn armen twee jongen lammeren
heeft en op die manier probeert om moerderschaap en de overigen naar een ander weiland te brengen leven we even op. Hij wil wel graag op de foto. Rond 16.00 komen we aan bij onze bestemming voor vandaag in Fuentorroble. We lopen aan het einde van het dorpje tegen de herberg aan. Ondertussen is de lucht gaan betrekken en onweert het al dichtbij. Als we neerploffen op de stoelen in de ontmoetingsruimte breekt de onweersbui los. Mazzel! De herberg ziet er sfeervol uit. De muren in de ontmoetingsruimte zijn beschilderd en de open haard brandt. Tot onze verbazing zijn we met 10 peregrinos. We ontmoeten de peregrinos opnieuw die we een aantal dagen niet hebben gezien. Na het inschrijven brengt een hospitalera ons naar een klein huisje. We krijgen een eigen kamer toegewezen omdat we een echtpaar zijn. Dat heeft af en toe zijn voordelen in herbergen. De kamer is koud, de douche niet warm, de regen siepelt langs de muur naar binnen, maar het kleine tweepersoonsbed met dikke dekens lijkt ons prima.Wat zullen wij vannacht dicht tegen elkaar aan kruipen. Heerlijk lekker warm.
We nemen een snelle douche en spoeden ons naar de kerk in het dorpje. Daar is een korte dienst. Er hebben zich in en buiten de kerk al veel dorpelingen verzameld. Op het kleine altaar liggen echt 8400 gekookte eieren in manden. De eieren en andere etenswaren worden eerst gezegend en daarna bij opbod aan de dorpelingen verkocht. Wat een idee! Er wordt na de dienst flink geboden en daarna gaan alle dorpelingen naar het café om het te vieren.
In het café is het een gezellige drukte. Als George in zijn beste spaans flirt met la señorita van de bar krijgt hij drie eieren. Het is lachen. Ze vindt dat hij er te mager uitziet! We bestellen bij haar nog vier boccadillos voor morgen. We komen morgen over 28 km niets tegen. S'avonds eten we met alle peregrinos in de herberg. Iedereen moest wat kopen voor het diner en de kok heeft gekookt. De tafel staat vol met allerhande lekkernijen, salades, vlees, eieren (ha,ha,) paella,fruit etc. Het wordt onder het genot van de vino tinto een gezellige avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten