Dinsdag 28 april, etappe 41.
Gisterenavond in de bar aan de overkant van het hotel nog heerlijke tapashapjes gehad van el señor. Als we een drankje bestelde kwamen er meteen diverse kleine hapjes bij. Het verschilt per bar of café. Soms krijg je niets en soms zijn de hapjes niet aan te slepen. Ze zijn heel divers, je krijgt stukjes vis, kip of gebakken groene pepers of chips, of olijven etc. Heerlijk na een lange wandeling en ook als je laat in de middag hebt gegeten zijn de tapashapjes een lekkere aanvulling. Desalniettemin het ontbijt smaakt vanmorgen weer prima na een heerljk nachtje slapen. Het weer ziet er goed uit. Het is droog.
Eindelijk na drie dagen in de regen te hebben gelopen. We wandelen vandaag ongeveer 24 km en dan hebben we morgen een korte etappe naar ons eindpunt Santiago. Ook vandaag blijft het landschap glooiend. De dorpjes veranderen enigszins. Ze zien er rijker uit en de boeren bezitten grote landerijen. Hier her en der zelfs wijngaarden. Waren de druivenranken vijf weken geleden nog zonder blad nu zijn al vol met blad.
Tegen het einde van de middag arriveren we bij de herberg . We lopen nog langs een oud kapelletje met een waterbron erbij. Het is hier stil en verlaten, echter de herberg ligt op een fantastische plek. We nemen brutaal de herberg in beslag. We zetten er koffie, gebruiken de een grote glazen fles om onze witte wijn erin te koelen. Deze hebben we in en supermarkt gekocht omdat er hier niets te krijgen is. Er is wel een restaurant op 1km van de herberg. Als de hospitalora komt, ruimt zij meteen onze gebruikte bekers op. De fles wijn gaat uit de ' koeler' en de douches worden gesopt. Enfin, wij zijn inmiddels op de bank in slaap gevallen. Als we ons inschrijven wordt al snel duidelijk dat er hier niets maar dan ook niets is in dit dorp. Zelfs geen restaurant. Een groot probleem, we hebben inmiddels honger en we hebben niets aan eten nog bij ons. Na heel lang talmen bij de hospitalera en onderhandelen wil ze ons rond zeven uur naar een restaurant in de omgeving brengen. TOP. We moeten zelf terug zien te komen. Prima, wie dan leeft wie dan zorgt! Rond zeven uur worden we ongeveer drie kilometer verder bij een restaurant afgezet. We eten bij la señorita geweldig. Nu nog terug? Een taxi? Lopen? Het laatste daar moeten we even niet aan denken. Tot onze stomme verbazing staat de hospitaleroa na ruim een uur weer voor ons klaar. Zij brengt ons terug. In de herberg moeten we met haar toosten. Een stevig glaasje jenever met bonbons krijgen we van haar. Oeps, het smaakt goed en we hebben een gezellig uurtje met haar. Voor morgen heeft ze het ontbijt al voor ons klaargezet. En alles gratis! Ongelofelijk. Wat zijn vele mensen hier bijzonder gastvrij. Tja, de tocht zit er bijna op. Nog één etappe te gaan. Ongelofelijk! Het is niet voor te stellen dat we er bijna duizend kilometer te voet erop hebben zitten. Zo ook dat we heel gemakkelijk zeggen, " ach morgen maar een korte etappe 20 km." Dat hadden we zes weken geleden echt niet gedacht dat we alle dagen zouden wandelen. Eenmaal in de flow dan ga je alle dagen op pad. Je arriveert meestal rond twee á drie uur in de middag op de plek van bestemming en je hebt nog genoeg uren over om te herstellen van de wandeling. Meestal is na een douche de vermoeidheid snel over. Als peregrino zijn een paar dingen alle dagen belangrijk; de voeten, het eten, het weer, de afstand en de overnachtingsplek en Wifi ha,ha. Vandaag weer geen internet in dit gehucht. Minder belangrijk wordt; de kleding, het gaat een beetje slobberen om het lijf, het raakt versleten. Verder komen er gaten in de sokken, de schoenen gaan lekken, maar de rugzak lijkt wel nooit lichter te worden. En het haar van mij hangt nu 'op zolder'. Erg belangrijk zijn geweest alle leuke mensen die je ontmoet op een camino. Die gaan we na morgen missen. Vooral Gunther en Connie zij zijn onze 'camino kameraden' geworden. Connie uit Alaska is bijna zes weken met ons mee gelopen en Gunther uit Bremen drie weken. Morgen Santiago.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten