Woensdag 1april etappe 15.
Casas de Càseres naar Cañaveral. 32 km.
Zijn wij blij dat we gisteren geen extra wijntje hebben genomen,omdat het zo gezellig was in de bar aan de overkant. We kwamen Hans, onze Zweedse peregrino die wij sinds Sevilla bijna elke dag ontmoeten, tegen in de bar. Een man met humor, relaxed, genietend van zijn pensioen en welbespraakt. Hij heeft nog een foto van ons allebei gemaakt, tijdens een wandeling, en deze op Facebook geplaatst. Zijn vrienden waren enthousiast en vroegen zich af of hij een nieuwe vriendin had gevonden en hoe het mogelijk was dat hij in korte tijd zo slank was geworden? Of je het wilt of niet je gaat de wereld over.Waarschijnlik de laatste dag dat we Hans gaan zien. De etappes voor de komende dagen geven nogal veel problemen, zijn lang en er zijn weinig tot geen voorzieningen onderweg. Voor sommige peregrinos is dat geen enkel probleem, zij lopen dagelijks met gemak 30 km of meer. Voor anderen is het wel een probleem, 20 km per dag is genoeg. Daarnaast lopen we nu tegen meer problemen aan, herbergen die dicht zijn, veel mensen onderweg zowel met de fiets als aan de wandel, overige vakantiegangers etc. Én zeker hier niet onbelangrijk, het Paasweekend wat eraan komt, waardoor heel veel hotels, hostals en zelfs tot onze stomme verbazing ook herbergen vol zitten. Van schrik zijn we gisterenavond gaan googlen en op zoek gegaan naar een overnachtingsplek. Gelukkig is er nog een plek vrij in een nieuwe herberg 32km verder. We reserveren een vierpersoonskamer en gaan zien wie onze mede slaapgenoten gaan worden. De oordoppen beginnen zijn werk te doen en voegen zich steeds beter in onze oren. Enfin, we gaan het zien de komende dagen, waar we ons hoofd kunnen laten rusten?
Na een roerig nachtje in de kleine herberg midden in het oude centrum, waar de kerktoren na 23.00 stopt met slaan en deze om 7.00 de dag weer verwelkomt, gaan we meteen op pad. Het wordt een hele lange dag. Waarschijnlijk is er na 22 km een bar open bij het grote stuwmeer, maar anders is er niets onderweg gedurend 32 km. De albergue bij het stuwmeer is gesloten
omdat een contract van...niet is verlengd om duistere redenen. Ja, dan sluit je gewoon je poorten ook al komen er nog zoveel peregrinos langs! Die laat je gewoon nog 10 km doorlopen alsof het niets is! De route strekt zich opnieuw zeer weids voor ons uit. Grote velden waar de koeien grazen en grote kudde schapen genieten van de nu nog groene velden. Wat zullen deze dieren nu genieten van het malse gras wat over ruim één maand dor zal zijn. De kudde schapen worden bewaakt door speciaal getrainde honden, matisse, ze zien er groot en fors uit, blaffen als je in de buurt van de kudde komt. Echter ze zijn 'betrouwbaar' naar mensen maar zeer gevaarlijk voor roofdieren en plunderaars. Vandaag lopen we bijna de gehele route over de oude Romeinse paden. Ooit lagen aan deze Romeinse routes naar het noorden meerdere dorpen verspreid over 8 tot 20 km uit elkaar. De kooplieden en dorpsbewoners wisselden hun eigen koopwaar tegen elkaar uit en de dorpen functioneerden ook als overnachtings-/ bevoorradingsplaatsen. Niets meer van over. Soms nog kleine ruïnes en wat wel is overgebleven de Romeinse mijlpalen.
Éen Romeinse Milla telt duizend dubbele stappen; één met het rechterbeen en één met het linkerbeen. We zullen deze nog met enige regelmaat tegenkomen. De route loopt prachtig door het glooiende landschap. Het is iedere dag weer mooi. De route is sinds we de stad Merida hebben verlaten minder goed uitgestippeld. De GPS biedt af en toe uitkomst, omdat bewegwijzering ontbreekt. De mooie landelijke route houdt na 18 km op en dan volgen we 4 km de weg. Je loopt op de 'schouders' van de weg. Helaas niet zo leuk. We zien een bordje met over 4.5 km is er een bar. Gaan we het beleven dat we toch iets kunnen gaan eten of drinken en de vermoeide voeten even kunnen uitrusten? Yes, de bar is open en we laten ons verwennen. Wat een heerlijkheid en koude cola. Schoenen uit en oh wat genieten de voetjes van hun vrijheid!! Helaas we zijn er nog niet. Er resten ons nog 11 km. Een peanut denken we. We komen bedrogen uit. De route is prachtig, maar gaat heuvel op heuvel af over keien en ander gruis wat het lopen lastig maakt. We vorderen langzaam. Het lijkt alsof we een marathon aan het lopen zijn. Het voelt bijna hetzelfde, toen kwamen er aan de laatste kilometers ook geen einde en was je PR. allang niet meer in beeld. Je telde iedere kilometer en de finish kwam maar niet inzicht. Nu ook het dorp, wat we al 30 km zien liggen tegen de bergen aan, komt niet dichterbij. Met een grote boog gaan we richting het dorp. Onze tong ligt al dik onder onze zolen en we zijn aan het afzien. Tegen half vier komen we aan in het dorp. We vinden de herberg snel. Een prachtige nieuwe herberg. Zoveel luxe nog niet gezien. Een ruime vierpersoonskamer, nieuwe stapelbedden, schone lakens, dekbedden erop en een grote kluis voor de rugzakken. We kunnen er eten en morgen ook ontbijten. Prima, prima, snel een douche en het vermoeide lijf zal zich daarna wel herstellen. De voeten zijn nog heel. George heeft wel twee kleine blaren op zijn hiel. Nu nog afwachten wie onze 'slaapgasten worden' 😬😄 onderweg zijn we Martin, onze zeer corpulente Duitser en zijn 'pergrinovriendin' tegengekomen en een Canades jong stel die met een zeer beperkt budget van ieder € 30 moet rondkomen. (het kan echt). Je houdt het niet voor mogelijk, Martin wordt onze kamergenoot met vriendin. We zijn nog niet gedouched of de smalle deur van de herberg opent zich, helaas daar kan hij niet doorheen 😇! Ha,ha. Het is wel komisch om te zien hoe iemand zich door een deur probeert te worstelen die niet breder dan breed is. Voor hem geen probleem, de deur ernaast maakt hij snel open alsof hij hier dagelijks komt. We zijn niet amused, echter we moeten het ermee doen. Hij eist meteen de onderste slaapplek op en zijn vriendin moet maar zien hoe zij boven in het stapelbed terecht komt. Ze krijgt vast een 'zetje' van hem. We drinken 's avonds nog een glaasje wijn met hem, wat voor ons werkt al een lichte verdoving. Eenmaal in ons bed, met nachtlampje, duiken we diep onder het dikke dekbed waar ik na enige minuten alweer puffend onder vandaan kom. Ik ga genieten en wacht af hoeveel decibellen ik vannacht ga trotseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten