We zijn vroeg wakker, pakken in donker onze rugzak vol met onze spullen en verlaten het ongezellige pand. Echter in het gehucht kunnen we geen koffie krijgen. Het plaatselijke café gaat om 08.00 uur open, maar la señorita heeft geen brood of ander lekkers voor ons, alleen een zak chips. Zo' n vette hap daar hebben we echt geen trek in. Na 6 km zal er een café open moeten zijn, dus volle goede moed gaan we op pad. Het is nog droog al ziet de lucht er absoluut niet helder uit. We hebben de regenkleding meteen al aangedaan. Helaas na 6 km helemaal niets. Balen, mijn maag knort al behoorlijk van de honger en inmiddels is het gaan regenen. Van de prachtige omgeving zien we niet veel, het is nevelig en als het na een bui opklaart, zien we hoe mooi glooiend, groen en heuvelachtig de omgeving is. We stoppen even om een cakeje te eten en lopen verder in afwachting wat er gaat komen om de maag te vullen. Als we niet over de weg lopen dan ploeteren we door de drassige smalle paden die ook door de koeien worden gebruikt. Wat en opluchting eindelijk een groot dorp in zicht, waar we al snel een uithangbord van een café zien. Eenmaal daar binnen worden verwend met een grote bocadilo met kaas en heerlijke koffie. De helft van de grote bocadilo gaat in de rugzak, voor onderweg. Hier in Galicïe, wat een prachtige provincie is, is echter ook zeer arm, en zijn de dorpjes bijna verlaten. Er wonen zeer weinig mensen, enige boeren, mooie tweede huizen en voor ons is er de laatste 10 dagen weinig te vinden aan eten onderweg. Ook dat went. We gaan weer verder en de drassige paden zijn weer kleine beekjes aan het worden. De regen valt gestaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten