17. Grimaldo naar Galisteo 25 km.

Vrijdag 3 april etappe 17.

Heerlijk geslapen op de grond in de bibiotheek achter de primitieve herberg. Een geluk bij een ongeluk? Wie zal het zeggen. Wat een gedoe hier. Spanje en feestdagen en vooral Pasen. Nog geen processie gezien! Die zijn of al geweest of we zijn te vroeg in een plaats gearriveerd. Dat is jammer, maar een overnachting vinden is erger tijdens de week voor Pasen. Ze hebben op de route 'Via de La plata' niets met peregrinos. Je zoekt het maar lekker uit. Alles is overvol. We googlen en bellen tesamen met de andere peregrinos wat af en dat zijn er minstens 30? De herbergen die gratis zijn en waar een kleine bijdrage voldoende is zijn volgeboekt door spaanse gezinnen. Zo ook in Grimaldo en in Galisteo. Je komt eraan en de hospitalero zegt meteen 'completo'.

Gelukkig helpen de mensen je, maar door de telefoon zeggen ze doodleuk 'geen plek ga maar naar het politiebureau' en zij moeten je maar helpen. We dachten dat wandelaars, die de Via de la Plata lopen, voorrang hebben op de gewone vakantiegangers. Niets van dat alles, wie het eerst komt, het eerst maalt. Je wordt gewoon woest als je ziet dat de herbergen al helemaal bezet zijn door gezinnen die hun bagage vooruit laten sturen en dan doodleuk met de auto in de loop van de avond arriveren om goedkoop te kunnen overnachten. De camino wordt zo nog stressen!! Helemaal niet bezig zijn met wandelen, maar met het zoeken naar overnachtingen en afstanden meten. Gelukkig heeft iedereen tegen de avond weer een plek. In de kleine dorpen helpen de dorpsbewoners om privé een plek te regelen. Al met al zijn we blij als de paasdagen voorbij zijn. De vakantie voorbij is en de rust is wedergekeerd op de caminoroute.

• Vandaag lopen we weer een prachtige route over de oude Romeinse weg. Omringd door grote steeneiken lopen we over een smal pad,wat uitgesleten is, door het heuvelachtige landschap dat tegen de bergen aanligt. Op de achtergrond zien we op de bergtoppen van Sierra de Credoz de sneeuw liggen. Halverwege de wandeling in het dorp Riolobos is de bar open en genieten we van ons kop koffie. La señora heeft nog een lekkere olieachtige soepstengel voor ons. We zien nog twee spaanse dames die we eerder in een herberg hebben ontmoet. Ook zij mopperen wat af omdat zij ook moeite hebben een overnachting te vinden. Zij waren gisteren na 10 km weer teruggegaan naar het dorp waar ze waren gestart om daar te overnachten. Nu baalden ze, en wij ook, dat de route is omgelegd. Een grootgrondbezitter wil niet dat peregrinos over zijn land lopen. Nu moeten we ruim 10 km over de weg lopen. Wat een vreselijke boer, die zit natuurlijk in zijn luie stoel met een vette sigaar te genieten van zijn siësta en heeft maling aan alle peregrinos. Laten ze maar afzien op het asfalt en dat hun voetjes maar mogen branden in de schoenen! Nou dat is gebeurt. Brr. 10 km asfalt en ook meteen een heel andere omgeving toen we het dorp Riolobos achter ons hebben gelaten. De omgeving is weids en kaal en daartussen staan diverse maïsopslag schuren.

Verder niets te beleven. Aangekomen in het ommuurde stadje Galisteo zoeken we ons gereserveerde plekje op. Als we ons aanmelden bij pension Los Emigrantes zegt el señor " completo".  We vallen bijna letterlijk van stomme verbazing van de barkruk met al onze bagage op de rug. In ons beste spaans leggen we uit dat we twee dagen geleden hebben gebeld. Neen hoor de naam George komt niet in de boeken voor.  'Completo'  en hij maakt een gebaar van" ga het lekker zelf uitzoeken", maar dan kent hij ons nog niet. We gaan op de stoel zitten bestellen een cola en maken hem duidelijk dat er iets geregeld moet worden.

Na 10 minuten komt een andere señor, wij beginnen meteen als twee opstandige pubers van leer te trekken, maar hij gebaart rustig maar ik heb wat, alleen verwacht er niet veel van. Oké wij sloffen achter hem aan en krijgen een heel klein achteraf kamertje met raam, douche, toilet en twee bedden wat wil een mens nog meer. Heerlijk weer onder de pannen. We bezoeken het ommuurde stadje nog, maar dat valt qua oudheid tegen. Behalve de buitenmuur is de dorp sober. Echter in het dorp lopen de bewoners op hun paasbest te flaneren en nemen luidruchtig bezit van de terassen. Wij schuiven ertussen. Viva Espagna.