27. Riego del Camino naar Tábara. 32km.

Dinsdag 14 april etappe, 27.

Vanmorgen moeten we voor de verandering, voor het gebruik van een  kopje capecionno, het warme water uit de kraan gebruiken. La señorita had gisterenavond gezegd, dat het prima kon. Wij twijfelen daaraan en we werken ons droge broodje, nog bewaard van.. En de twee cakejes wel met water weg. Op naar het dorp 7 km verderop waar hoogstwaarschijnlijk de bar open is. Het is koud en winderig als we het armoedige dorpje verlaten waar men nog niet van internet heeft gehoord. Gelukkig is de mobile telefoon hier al wel in gebruik. We lopen weer door de velden naar het volgende dorp en gelukkig na enige navraag scoren we in de bar koffie. Daar wordt een mens blij van. Zelfs een bakkerij achter een witte deur in de buurt. Zo wij kunnen er tegen. Met genoeg voorraad aan eten en drinken beginnen we opnieuw aan een lange wandeldag. Na het dorpje Granja de Moreruela is de splitsing van de Via de la Plata. Je kiest voor de route omhoog richting Astorga en sluit dan aan op de camino Francés of je buigt af en volgt de Mozarabische Jacobsweg die via Lubia en Ourense gaat. De laatste optie is onze keuze. Mooier, rustiger en authentieker. Al snel verandert het landschap. We verlaten de vallei en gaan de heuvels in. We lopen een prachtige route door de bossen en langs struiken.

We komen uit bij een stuwmeer en via een smal pad doen we zowaar enige klimmetjes over de rotsen. Prachtig, het is genieten. Aan het einde van het pad hebben we een prachtig uitzicht over de Rio Esla en we zien de eerste aasgieren. Door een veld van steeneiken vervolgen we ons pad. We picknikken aan de rand van het bos voordat

we weer een grote vallei in gaan. We zien de lange zandwegen alweer voor ons. De armoede in deze streek is volgens ons groot. In de kleine dorpen is bijna niets. Geen winkels, geen bar, bijna alle luiken gesloten en veel verwaarloosde huizen. Als we dorpen inlopen eindigt het grintpad, gaan we de dorpen uit begint het grintpad. Alleen in het dorp ligt asfalt. De grintpaden zijn hier eindeloos. In deze omgeving is men bezig met de constructie van de hogesnelheidstrein die gaat lopen van Madrid naar Portugal. Qua infrastructuur is dit een enorm project. Echter prima voor de economie en voor de boeren kent het voordelen. Alle akkers die worden doorkruist door de komende snelheidslijn hebben een prachtige brug gekregen om zo op hun landerijen te kunnen komen.

Wij als peregrinos maken ten gevolge hiervan vele lussen over de grintwegen. Na weer een lange dag wandelen zijn we het flink zat. Gelukkig kunnen we de komende dagen kortere routes lopen, mits de herbergen open zijn en er in de dorpen hotels zijn. Nu kiezen we voor een hotelovernachting. Lekker luxe. Even geen peregrinos om ons heen, geen slappe muffe bedden, geen kou, maar herrie in het hotel. Ze klappen met de deuren, ze schreeuwen op de gang, ze stampen boven ons en.... Het wordt na een nachtje slapen gewoon weer dag. Op naar morgen.