Zondag 12 april, Etappe 25.
Het is zondag dus we mogen een beetje uitslapen. Beneden in de keuken is het al rumoerig. De fietsmannen zijn al in in de weer. De banden worden geplakt. Wat een voordeel als je wandelt. We eten snel ons broodje op en gaan aan de wandel. De mist hangt opnieuw laag en het is koud. Na een uurtje komt het zonnetje door en hebben we een heerlijk zonnige wandeldag. De route is een lange weg door de korenvelden recht op de stad af. We arriveren al vroeg in Zamora en via de oude brug komen we de stad binnen.
We dwalen door de smalle straatjes en zoeken onze Alberge, helaas kunnen we er om 14.30 pas in. We sjouwen met onze rugzakken naar de Plaza Mayor en gaan zitten op een terras, heerlijk in de zon. We ontmoeten diverse peregrinos die we dagen niet meer hebben gezien. Het lijkt wel een kleine reünie. Als we Conny uit Alaska zien zijn we super verrast. Haar hadden we nooit meer verwacht. Zij zegt flink doorgelopen te hebben om ons weer te zien. Nu dat blijkt, al drie dagen meer dan dertig kilometer achter elkaar gewandeld. Van Martin, onze lieve corpulente Duitser, nemen we afscheid. Als we ons rond 14.30 bij de herberg melden is het voor de deur al dringen van de peregrinos. Het gaat hier super gestructureerd. Het lijkt Roncevalles wel. We krijgen een stapelbed toegewezen en uitleg hoe alle regels van de herberg opgevolgd dienen te worden. Het bovenste bed is bijna niet te bereiken. Te hoog voor deze twee pensionades! Twee hospitalleros zwaaien de scepter in de herberg. Alle charmes worden gebruikt om de hospitalero tot andere gedachten te brengen. Tot onze verrassing, het lukt. Muchas gracias.
Als ik terug kom van de douche zijn mijn spullen verdwenen en fluistert de hospitalero zachtjes in mijn oor dat hij een ander plekje voor ons heeft. Muchas gracias. Als ik mijn wasje doe en ik zie de centrifuge ben ik helemaal in mijn sas. Oude herinneringen van het werken In de wasserij van Roncevalles komen boven. Het wasje is nu snel droog en ik geef uitleg aan een paar peregrinos hoe zij de centrifuge moeten gebruiken. In het buitenkand kennen ze dit niet. In Roncevalles heb ik twee weken met veel plezier in de wasserij gestaan. Beetje heimwee naar Joke?
We verlaten de herberg en gaan weer snel de stad in en bezoeken alleen het museum van de kathedraal en de wandelen langs de ruïne van een oud kasteel. Op de Plaza Mayor gaan we op het terras zitten, pergrinos schuiven aan en tegen de avond wordt het gezellig druk op het terras.
Als we s' avonds terugkomen in de herberg worden we aangenaam verrast. Conny heeft uit directe en zeer betrouwbare bron gehoord dat we morgen een lange etappe moeten lopen. De etappe voor morgen is geen 18 km maar zeker in totaal 34 km. De herberg in Montamarta is gesloten. Pff.. Dat is wel even schakelen. Het wijntje smaakt me niet meer en we weten allebei niet hoe snel we in onze slaapzak moeten duiken want dat wordt vroeg op. De oordoppen in en diep in de slaapzak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten